Eerst had ik er niet zo’n zin in. Ik vond het stuk wat gedateerd. Toen plotseling zag ik voor me hoe we het doen konden. Enkele dagen later al toonde ik Erik de eerste schetsen. Nachtmerrieachtige cartoons geïnspireerd op de spelletjes die mijn broers en ik deden als onze ouders niet thuis waren en we de veel te grote colberts en stropdassen van mijn vader aantrokken. Alle aspecten van het absurdisme en surrealisme waren erin aanwezig. Erik moest er even aan wennen maar begon toch te repeteren. De vormgeving concentreert zich rond een ijzeren ledikant waaraan aan weerszijden mitrailleurs zijn bevestigd. Macbett staat erin als een bang kind op een zolder vol angstbeelden. De enorme plastic dassen doen soms dienst als zwaarden.